Profesor Jerzy Dietl, którego pierwsza rocznica śmierci minęła w lutym tego roku, miał wielką wiedzą, szerokie horyzonty i umiejętność patrzenia w przyszłość, jednak kompletnie nie znał się na rybach ani wędkowaniu. Dlatego, gdy Robert Faris, w 1989 roku zaprosił go na wspólne wędkowanie, zgodził się, choć jednocześnie obawiał, czy sprosta wyzwaniu. Mimo niepewności Profesora połowy udały się znakomicie, choć Profesor utrzymywał, że dopisało mu wówczas szczęście nowicjusza. Można powiedzieć, że to właśnie dzięki tej wspólnej wyprawie na łososie, narodził się pomysł założenia Fundacji Edukacyjnej Przedsiębiorczości, a poprowadził ją właśnie profesor Dietl.

Fundacja została zarejestrowana na początku 1991 r. w Łodzi, mieście, w którym Izrael Poznański – jeden z najbogatszych ludzi Królestwa Polskiego – założył swoje bawełniane imperium. Założeniem było wspieranie procesu kształcenia przyszłych kadr menedżerskich, położenie podwalin pod kuźnię talentów biznesowych, ale przede wszystkim, intencją była inwestycja w edukację przyszłości. W latach PRL polska edukacja ekonomiczna w uczelniach nie była na najwyższym poziomie, a tych, którzy studiowali ekonomię uczono przede wszystkim tej reprezentującej myśl socjalistyczną, która nie miała większego uzasadnienia ani logicznego, ani praktycznego.

Przełom nastąpił w latach 90., kiedy to w Polsce pojawił się kapitalizm, a młodzi Polacy zaczęli, jako kierunki studiów, wybierać marketing i zarządzanie, wierząc, że zapewnią im lepszy start i pomogą w odniesieniu sukcesu w życiu. Okazało się jednak, że polskie uczelnie nie miały odpowiedniego zaplecza na przyjęcie tak wielkiej liczby osób, zaś powstające, jak grzyby po deszczu uczelnie prywatne były płatne i nie miały zaplecza finansowego z budżetu państwa, jakim dysponowały te państwowe. Jednocześnie, w dobie gwałtownej transformacji gospodarczej, niezbędne były kadry posiadające umiejętność zarządzania w gospodarce wolnorynkowej i Fundacja świetnie wpisała się w czas oraz potrzeby, oferując stypendia pokrywające nawet połowę czesnego w uczelniach prywatnych, co oczywiście, niosło korzyści dla uczelni, ale przede wszystkim dla studentów – młodych ludzi z talentem, którzy w przeciwnym wypadku nie mieliby dostępu do edukacji na odpowiednio wysokim poziomie. Co ważniejsze, FEP była wówczas jedyną instytucją, która oferowała stypendia studentom prywatnych szkół wyższych.

Kiedy liczba osób legitymujących się wyższym wykształceniem w Polsce znacznie wzrosła Fundacja stanęła przed wyzwaniem innego rodzaju, mianowicie koniecznością wyrównania szans w dostępie do edukacji wyższej w środowiskach małych miast i wsi. Tak właśnie narodził się Program Stypendiów Pomostowych, który miał umożliwić młodym ludziom ze wsi i małych miast podjęcie studiów. Ten projekt jest wspólnym działaniem wielu firm i instytucji, które czują odpowiedzialność społeczną i widzą niezbywalną wartość edukacji.